Καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής, οι αρθρώσεις των ποδιών βιώνουν πολύ άγχος. Το ισχίο είναι μια μεγάλη σφαιρική άρθρωση που παρέχει την ικανότητα να κινείται ανεξάρτητα. Η εμφάνιση επώδυνων αισθήσεων, σφιχτών κινήσεων, κουτσό βάδισμα κάνει ένα άτομο να σκεφτεί την εμφάνιση της παθολογίας.
Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ατόμων κάτω των 30 ετών που έχουν διαγνωστεί με αρθροπάθεια έχει αυξηθεί δραματικά. Αυτή η στατιστική είναι εξαιρετικά απογοητευτική, καθώς η νόσος εξελίσσεται σταθερά και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή αναπηρία και αναπηρία. Για να προστατευθείτε από την ανάπτυξη ανεπιθύμητων ενεργειών, πρέπει να ξεκινήσετε αμέσως τη θεραπεία και να ακολουθήσετε όλες τις ιατρικές συστάσεις.
Η αρθροπάθεια της άρθρωσης του ισχίου προκαλεί μεγάλη ταλαιπωρία στον ιδιοκτήτη της. Εάν υπάρχει ενόχληση στην περιοχή της άρθρωσης, είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε έναν γιατρό για να επιβεβαιώσετε τη διάγνωση και να συνταγογραφήσετε αποτελεσματική θεραπεία. Η καθυστερημένη θεραπεία μπορεί να κοστίσει στον ασθενή την ικανότητα να περπατά ανεξάρτητα.
Τι είναι η αρθροπάθεια
Η αρθροπάθεια είναι μια ρευματολογική νόσος, η οποία βασίζεται σε εκφυλιστικές και δυστροφικές αλλαγές στις αρθρώσεις. Ταυτόχρονα, όχι μόνο οι αρθρικές επιφάνειες, αλλά και η συνδεσμική συσκευή και η κάψουλα εμπλέκονται στην παθολογική διαδικασία. Τις περισσότερες φορές, οι αρθρώσεις των χεριών, των ποδιών, των γονάτων υποφέρουν, αλλά η πιο σοβαρή ασθένεια είναι η αρθροπάθεια της άρθρωσης του ισχίου. Με την ανάπτυξή του αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης πλήρους αναπηρίας λόγω σοβαρών περιορισμών στις μετακινήσεις.
Η βάση του αρθρικού χόνδρου αποτελείται από μόρια κολλαγόνου και πρωτεογλυκάνες: είναι αυτά που δίνουν στην άρθρωση δύναμη και ελαστικότητα, την κάνουν ανθεκτική σε διάφορα είδη φορτίων. Υπό την επίδραση εξωτερικών παραγόντων, η ποσότητα του κολλαγόνου και των πρωτεογλυκανών μειώνεται, με αποτέλεσμα την εξάντληση και τη σταδιακή καταστροφή του χόνδρινου ιστού. Η αρθροπάθεια αναπτύσσεται υπό την επίδραση των ακόλουθων παραγόντων:
- μηχανικός τραυματισμός?
- φλεγμονώδεις διεργασίες στις αρθρώσεις.
- υπερβολικό φορτίο στα κάτω άκρα.
- ευσαρκία;
- αλλαγές στο σώμα που σχετίζονται με την ηλικία (σε άτομα άνω των 55 ετών).
- εμμηνόπαυση (στις γυναίκες).
- υποσιτισμός με ανεπάρκεια πρωτεϊνικών προϊόντων και ασβεστίου.
- κληρονομική προδιάθεση;
- μεταφερόμενες επεμβάσεις στις αρθρώσεις.
Πώς εκδηλώνεται η αρθροπάθεια της άρθρωσης του ισχίου;
Η αρθροπάθεια αναπτύσσεται σταδιακά, επομένως είναι αρκετά δύσκολο να εντοπιστούν οι αρχικές της εκδηλώσεις. Ο ασθενής μπορεί να αγνοήσει τα συμπτώματα της νόσου, παρεξηγώντας τα για κόπωση ή υπερβολική εργασία. Επιδείνωση της ενόχλησης μπορεί να εμφανιστεί μετά από τραυματισμό. Η αρθροπάθεια της άρθρωσης του ισχίου συνοδεύεται από τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Πόνος στο προσβεβλημένο άκρο. Είναι θαμπό, με πόνο στη φύση, σταθερό όλη την ημέρα. Οι δυσάρεστες αισθήσεις αυξάνονται κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας (άσκηση, τρέξιμο ή περπάτημα), μειώνονται κατά την ανάπαυση. Όταν επηρεάζεται η άρθρωση του ισχίου, ο πόνος ακτινοβολεί στη βουβωνική χώρα, το περίνεο και τον μηρό. Η άρθρωση μπορεί επίσης να αρχίσει να «ανταποκρίνεται» στις αλλαγές των καιρικών συνθηκών ή της ατμοσφαιρικής πίεσης.
- Ατροφικές αλλαγές μυών. Κατά τη βάδιση, ο ασθενής ασυναίσθητα γλιτώνει το προσβεβλημένο άκρο, με αποτέλεσμα λιγότερο άγχος στους μύες των γλουτών και των μηρών. Αυτό συνοδεύεται από ατροφία και μείωση του όγκου τους. Αυτό είναι ιδιαίτερα αισθητό με μονόπλευρη αρθροπάθεια.
- Η εμφάνιση τσακίσματος κατά την εφαρμογή κινήσεων στην άρθρωση. Αυτός ο ήχος μοιάζει με το θρόισμα μιας πλαστικής σακούλας και γίνεται πιο δυνατός μετά από μια μακρά περίοδο ακινησίας (νυχτερινός ύπνος). Στην ιατρική, αυτός ο όρος ονομάζεται "crepitus". Η εμφάνιση τσακίσματος σχετίζεται με παραβίαση της κινητικότητας της άρθρωσης.
- Διεύρυνση της προσβεβλημένης άρθρωσης σε όγκο. Αυτό συμβαίνει ως αποτέλεσμα του σχηματισμού στις επιφάνειες των οστών των μικρότερων ακίδων - οστεοφύτων. Μια τέτοια αντίδραση εμφανίζεται ως αντισταθμιστική απόκριση σε αύξηση του φορτίου στην επιφάνεια των οστών (με λέπτυνση του χόνδρου).
Ιατρική αντιμετώπιση της αρθροπάθειας
Επί του παρόντος δεν είναι δυνατό να αποφευχθεί πλήρως η καταστροφή του χόνδρινου ιστού. Επομένως, η θεραπεία της αρθροπάθειας με τη βοήθεια φαρμάκων στοχεύει στη μείωση του πόνου και στην επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου. Τις περισσότερες φορές, οι ακόλουθες ομάδες φαρμάκων χρησιμοποιούνται στη θεραπεία:
- Μη ναρκωτικά αναλγητικά και αναλγητικά μικτής δράσης. Βοηθούν στη μείωση του πόνου και διατίθενται σε δισκία ή αμπούλες για ενδοφλέβια χορήγηση.
- Για τον έλεγχο του πόνου χρησιμοποιούνται επίσης μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα με τη μορφή τοπικών αλοιφών ή κρεμών. Συνταγογραφούνται επίσης εάν η αρθροπάθεια συνοδεύεται από φλεγμονή της αρθρικής μεμβράνης της άρθρωσης.
- Τα χονδροπροστατευτικά είναι φάρμακα που επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου και βελτιώνουν τη λειτουργία των αρθρώσεων.
Μέθοδοι άσκησης και φυσικοθεραπείας
Οι μη φαρμακολογικοί παράγοντες χρησιμοποιούνται επίσης ευρέως στην καταπολέμηση της νόσου. Οι γιατροί συνταγογραφούν θεραπεία άσκησης σε ασθενείς για την ενίσχυση των μυών και την πρόληψη της ανάπτυξης της ακινησίας των αρθρώσεων. Η φύση των ασκήσεων και η συχνότητα εφαρμογής τους καθορίζονται ξεχωριστά για κάθε περίπτωση. Η θεραπεία της αρθροπάθειας περιλαμβάνει επίσης τέτοιες φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες όπως:
- διαδερμική ηλεκτρική διέγερση νεύρων.
- βελονισμός;
- μαγνητική θεραπεία?
- ηλεκτροφόρηση με αναλγητικά.
- θεραπεία με λέιζερ?
- μασάζ.
Για να μειωθεί το φορτίο στο προσβεβλημένο άκρο, συνιστάται επίσης στον ασθενή να χρησιμοποιεί μπαστούνια ή περιπατητή. Θα είναι χρήσιμο να φοράτε μια όρθωση ισχίου, μια ειδική συσκευή που βοηθά στην αποκατάσταση της λειτουργίας του ποδιού και στην αποφυγή περαιτέρω βλάβης στην άρθρωση.
Χειρουργική επέμβαση
Η ενδοπροσθετική συνταγογραφείται στην περίπτωση που οι συντηρητικές μέθοδοι θεραπείας της αρθροπάθειας της άρθρωσης του ισχίου είναι αναποτελεσματικές. Σκοπός της επέμβασης είναι η εξάλειψη του συνδρόμου του πόνου και η αποκατάσταση της κινητικής λειτουργίας του άκρου. Η διαδικασία γίνεται με γενική αναισθησία σε εξειδικευμένο νοσοκομείο, μετά την οποία ο ασθενής θα έχει μακρά αποκατάσταση. Η πιο ευνοϊκή πρόγνωση του τοκετού είναι σε ασθενείς ηλικίας 40 έως 75 ετών με σωματικό βάρος έως 70 κιλά: η πιθανότητα απόρριψης της ενδοπρόθεσης ελαχιστοποιείται σε αυτούς, γεγονός που καθιστά τη θεραπεία της αρθρώσεως εξαιρετικά αποτελεσματική. Κατά μέσο όρο, η πρόθεση διαρκεί περίπου 10-12 χρόνια, αλλά υπήρξαν περιπτώσεις επιτυχούς χρήσης της με ελάχιστη φθορά για 20-25 χρόνια.